Nazioartea

Ukrainako gerra inperialista puntu kritikora iritsi da. Eztabaidaezina da Errusiak helburu militarrak finkatu dituela eta orain Ukrainako lurraldearen %20 kontrolatzen duela. Horri erantzuteko, mendebaldeko inperialismoak propaganda kanpaina higuingarria jarri du martxan.

2022a amaitzeko lau hilabete falta diren arren, kapitalismoaren krisi globala hainbesteraino sakontzen doa, ezen, sozialismoa ala basakeria kontsigna zaharrak inoiz baino zehatzago islatzen baitu aurrean daukagun bidegurutzea.

Ukrainako gerrak kapitalismo globala astintzen duten kontraesan sakonak agerian utzi ditu, aurreko mendeko 30. hamarkadatik aurrekaririk gabeko krisi politiko, ekonomiko eta soziala sortuz. Gobernuek krisi hau ere langile klaseari ordainarazi die eta ondorio izugarriak izango ditu munduko klase borrokan.

Joe Bidenek ez du besterik aipatzen. Ukrainako gerrak dena hartzen du. Bistan da operazio honen buruan dagoena bera dela, eta ez Zelenski. Estatu Batuek bizi duten inflazioa eta krisi sozial gero eta larriagoa bigarren mailara igaro dira.

Sinn Fein (SF) izan da Ipar Irlandako maiatzaren 5eko hauteskunde autonomikoetan alderdi bozkatuena, botoen % 29 eta 27 diputatu lortuta. Garaipen hau benetako lurrikara politikoa izan da.

Pedro Sanchez Espainiako Gobernuko presidenteak Mohamed VI.a Marokoko erregeari jakinarazi dio Saharako gatazka konpontzeko alternatibarik “serioena, errealistena eta sinesgarriena” dela Marokoko Gobernuak 2007an egindako proposamena, hots, Sahara autonomia erregimen huts batean uztea.

klaseko independentzia eta politika internazionalista gerraren aurka

Errusiar armadak Ukrainan zabaldu duen inbasioak berebiziko garrantzia historikoa du eta azken urteetan gatazka inperialistek jasan duten aldaketa latza berresten du. Amerikako Estatu Batuen gainbehera, joan den irailean Afganistanen...

Valdimir Putinek eraso militar zuzenera jo du Ukrainan. Berehala, NATO eta AEBetako eta Europako gobernu inperialistak -ohiko zinismo ikaragarriarekin- erasoaldia gaiztestera atera dira “nazioarteko zuzenbidearen urraketa” dela eta “Europako eta munduko segurtasuna eta egonkortasuna kaltetzen duela” esanaz.

SESB erori eta hogeita hamar urtera, Europako ekialdeko egoerak munduaren arreta bereganatu du berriro, eta inperialismo iparramerikarraren eta haren aliatu europarren ahuleziak erakutsi ditu. Txinak arlo ekonomiko eta militarrean egindako aurrerapen ikusgarriek eta Errusia lehen mailako potentzia gisa berragertzeak errotik aldatu dituzte...

Estatu Batuen eta Errusiaren arteko krisiak areagotzen jarraitzen du. Mendebaldeko hedabide handien propagandari erreparatzen badiogu, hots, Estatu Departamentuak Washingtonen igortzen dituen prentsa-oharren oihartzunari, Putin prest egongo litzateke Ukraina inbaditzeko eta bere armadak Kiev konkistatzera eramateko. Txantxa dirudi, ezta? Baina,...